Van Orewa naar Kaihu

Dinsdag 5 maart.
Dat we vanmorgen opstonden was het al een beetje bewolkt. Lekker ontbeten en nog wat boodschappen gedaan en een bakkie in het dorp. Het dorp is groter dan we dachten. We staan aan de strand kant, mooi strand met palm bomen, alleen....het waait best stevig. We hebben nog even onze handdoek neer gelegd maar we hebben het niet lang vol gehouden, het was het niet. Niet heel veel later betrok het en kwam er helemaal geen zonnetje meer, er vielen zelfs een paar spatten, het waaide best pittig, de camper schudde er van. Als het dan ook gelijk maar flink regende, dan zouden alle Nieuw Zeelanders ook nog blij worden, die snakken naar wat regen en dan vooral de boeren. We hebben binnen lekker gelezen en gegeten, het kan niet altijd zonnig zijn, want wat dat betreft hebben we het echt heerlijk gehad al die tijd en getroffen met het weer.

Woensdag 6 maart.
Vanmorgen waaide het niet meer en er was zelfs veel blauwe lucht. We gaan vandaag naar Kaihu, hier vlakbij zijn de Kauri bomen, die hele dikker hoge bomen. Het plan is om naar het museum in Dargaville te gaan, hier laten ze de lokale geschiedenis zien, over Scheepsmodellen en -ongelukken en een Maori krijgskano uit de 18de eeuw. Onderweg had Leo nog wat zitten lezen in HET NZ boek en bedacht dat een Kauri museum toch wel leuker zou zijn en Dargaville kon daarna ook nog. In Matakohe lag al een bewaarde boomstam voor de deur, de doorsnee was 3,75 meter. Het museum verteld vooral over de exploitatie van Kauri bossen en wat er allemaal van gemaakt werd. Toen ruim 200 jaar geleden de blanken zich vestigden in het noordelijke gedeelte van het Noordereiland waren de kauri bossen nog zeer groot, ruim 1.200.000 ha. De Maori's kapten ook wel kauri bomen voor hun huizen en kano's, maar het bracht de bomenstand niet in gevaar. Er was voor de blanken landbouwgrond nodig en hout voor huizen en meubilair. Kauri bomen kunnen 2000 jaar oud worden, morgen gaan we er een bezoeken. Vanaf 1970 mogen er alleen nog zieke kauribomen gekapt worden of als de Maori's er een nodig hebben voor een ritueel doel. Van al die bossen is dus niet veel meer over, 90 vierkante km is in 1952 uitgeroepen tot natuurreservaat, het Waipoua Kauri Forest.
Ook was er in het museum te zien over de machinerie om deze bomen door te zagen door de tijden heen. Ook laat het een woonhuis zien van rond 1900, maar dan wel van een gegoede familie. Niet alleen de bomen werden gebruikt maar ook het hars werd opgevangen en gebruikt. Van de hars werd ook wel lak gemaakt waarmee de meubels mooi afgewerkt werden, maar ook werden de harsklompjes als kralen gebruikt of voorwerpen uit gesneden. Buiten het gewone museum was er buiten ook nog een school, postkantoor en kerk. Zeer de moeite waard om te bekijken. Dat we in Dargaville aankwamen hebben we geen museum meer bezocht, een per dag is gek zat, wel hebben we hier even rondgelopen en een ijsje gegeten. Het was weer een mooie dag tenslotte. Hierna zijn we doorgereden naar de camping in Kaihu, ligt mooi aan een beekje en ziet er weer prima uit. Morgen gaan we weer op tijd op pad naar de Kauri bossen, 20 km hier vandaan en dan door naar Russel, aan de oost kust met strand!