Van Motueka naar Kaikoura

Vrijdag 15 februari zijn we vertrokken uit Mortueka. Eerst nog even wat fruit in het stalletje gehaald en een kerk gefotografeerd die we gister gezien hadden en daarna op weg, eerst richting Nelson. De weg liep door het wijngebied Nelson, kleine landerijen met druiven, veel fruit teelt en we reden langs het wad, het was laagwater. Het verschil tussen eb en vloed is in dit gebied wel heel erg groot. Enfin, toen we over de berg kwamen en het wijn gebied Marlborough binnen reden waren het echt grote landerijen met druiven. Overal hing ook een bord voor welk huis het was. Ik blijf het mooi vinden. Onderweg nog gestopt in Havelock, een dorp dat aan zee licht zonder dat je daar erg in hebt. We konden hier groenlip mosselen eten, het werd uiteindelijk een chowder, een soep dus. Best lekkere maar wel erg machtig. Het dorp zag er gezellig uit. Het was en pittige afstand naar Kaikoura, 325 km, maar zoals Leo al vertelde, geen rechte platte wegen en ondanks dat je hier op 2 baanswegen altijd 100 mag lukt dat echt niet altijd.
Uiteindelijk zaten we op de kustweg en zagen we dat er een zeehonden kolonie zat. Uiteraard was er een mooie parkeerplaats met een mooi plateau iets halverwege de rots zodat je de zeehonden mooi kon zien. In de stenen waren ook water poelen, hierin speelde de zeehonden, volgens mij de kleintjes. Het was een schattig gezicht, ik heb een filmpje gemaakt maar weet dat ik het niet op de site krijg. We kregen ook nog een tip van Emile dat op dat punt bij de waterval zeehonden met jongen zitten, we gaan het op de terugweg bekijken, in ieder geval bedankt voor de tip. Uit eindelijk waren we rond 5 uur op de camping en wilde gelijk de walvis tocht bespreken, dat kon achter de camping, dus een makkie. Camper geparkeerd en een afspraak gemaakt voor 10 uur de volgende dag. Het weer was vandaag iets minder warm, beetje bewolkt, we hebben binnen gegeten, ook lekker.

Zaterdag 16 februari. Om 10 uur waren we bij het kantoor om de reservering te betalen en ervoor te gaan. Als je geen walvis ziet krijg je 80 procent terug. Eerst om half 11 de veiligheidsvideo en daarna de bus in naar de boot. Je mocht alleen beneden zitten tot de boot op bestemming was, zo'n 6 mijl uit de kust. Dat we aankwamen lag er al een boot en niet te geloven, ook een walvis, een sperm whale, potvis. Nu is het gebruikelijk dat ze 5 tot 10 minuten boven blijven en dan naar beneden duiken en een rondje zwemmen van 40 tot 50 minuten en tot een diepte van 2000 meter. We hebben dus een foto van dat de potvis er ligt, dat hij gaat duiken en zijn staart zo mooi boven komt en dat 2 keer. In de tussen tijd kwamen de albatrossen ook nog langs, dat hadden we eerder moeten weten. Ingrid, we hebben nu foto's van echte albatrossen. Een leuke tocht en twee keer dezelfde potvis gezien. Ook zagen we nog wel wat dolfijnen gaan dat we beneden zaten en een zeehond, qua natuur en wild life komen we hier niets te kort, prachtig.
Rond half 2 waren we weer terug en hebben we geluncht en zijn daarna het dorp in gegaan. Eerst alle winkeltjes gezien, ijsje gegeten en daarna naar het plaatselijke museum. Daar hadden ze echt veel spullen verzameld en de mevrouw die er zat vond het ook wel gezellig oom een praatje te maken, misschien wel het meest omdat ze wel eens in NL geweest was. Het dorp hier is in 1993 ondergelopen, wij denken dan gelijk door de zee, maar hier is het gebeurd door een rivier, het water kwam van de andere kant. Ook wel weer bijzonder om daarover te lezen. Ook moesten we nog even een filmpje inzingen voor Sandra, ze is 50 geworden vandaag, gefeliciteerd San! Film ontvangen? Al met al weer een heerlijke dag, morgen gaan we naar Pitcton waar we de boot van half 3 gaan halen naar het noorder eiland.
Word vervolgd. Groeten Leo en Jenny