Van Kaikoura naar Wellington

Zondag 17 februari:
Het regende toen we wakker werden eigenlijk vonden we dat niet zo erg want het benauwde ging er wat vanaf en het was wat frisser. Vandaag zouden we de oversteek gaan maken naar Wellington op het Noorder eiland. Dus de weg die we donderdag hadden gereden konden we weer terug rijden. Van Emile van Doorn nog een tip gekregen die we zeker niet over moesten slaan, namelijk een broedplaats van zeerobben. Emile je beschrijving van de plaats klopte precies, het ging dus ook zonder coordinaten, alleen die halve witte auto van je foto stond er niet. Helaas toen wij op het punt aankwamen geen zeerob met jongen te bekennen. We waren 2 maanden te vroeg en zolang konden we niet blijven wachten want onze boot vertrok om 14.30 uur. Jammer dus, wanneer ben jij er geweest Emile?
Na deze onderbreking de reis weer voortgezet en om 12.30 uur kwamen we aan in Picton. We waren wat aan de vroege kant dus eerst het stadje verkend en bij een Hollandse Bakkerij wat broodjes gekocht. Vervolgens naar de haven gereden en daar gewacht totdat we aan boord konden. De boot is wel een stuk groter dan de Teso die naar Texel vaart en de overtocht duurt 3 uur i.p.v. 15 minuten. Maar voor de rest komt het op hetzelfde neer. Veel wachten maar gedurende deze tijd kwamen de e-readers goed van pas.
Na een voorspoedige overtocht kwamen we aan in een zonnig Wellington. Dat was weer even wennen. We hebben weken geen drukte mee gemaakt en nu kwam je in een grote stad met zeer druk verkeer. Het was dus goed opletten dat we niet verkeerd reden echter ondanks Jenny haar stuurkunsten en mijn navigatie expertise reden we toch een keer verkeerd. Omkeren was geen optie dus doorrijden totdat we wat bekend zagen en toen dat moment kwam kwamen we toch nog op de camping aan. De camping was in Lower Hutt een voorstad van Wellington.

Maandag 18 februari:
Vandaag en morgen staan in het teken van cultureel ondernemen. Voor vandaag stond het Te Papa museum op de lijst. Te Papa betekend: " de plaats van de schatten van het land".
We merken wel dat ons dag ritme veranderd is. Thuis staan we altijd om 7 uur op en voor die tijd zijn we meestal al wakker. Nu in deze lange vakantie periode wordt het allemaal wat later. Nu schrokken we om 9 uur pas wakker en als je zegt dat het komt doordat we laat naar bed gaan dat ook niet. Elke avond liggen we voor elf uur in bed. Volgens mij zit het hier in de lucht zo van "take it easy" oftewel zo van neem je gemak er maar van.Een andere verklaring heb ik niet. Dit bevalt ons trouwens wel goed van niets moet en zien we iets niet dan is het ook goed.
Met de bus gaan was het gemakkelijkste, je hoeft geen parkeerplaats te zoeken en met een dagkaart kom je overal. Het openbaar vervoer in de omgeving van Wellington is goed geregeld. De eindhalte van de bus was vlak bij het museum. Bij het museum bleek dat de entree gratis was. Dit hadden wij niet verwacht want als je kijkt hoe groot het museum is dan is er nest wat geld voor nodig om het te onderhouden. Het is een gebouw van 6 verdiepingen hoog en een totale vloeroppervlakte van 36.000 vierkante meter.
Het museum laat zien over het ontstaan van NZ in de oertijd, het vroegere en huidige dierenrijk, de Maori's, de immigranten en over kunst. Je kwam tijd te kort wilde je alles goed bekijken. Wij hebben er dan ook de gehele middag doorgebracht. We waren wel toe aan iets na ons bezoek en na gegeten te hebben in een Libanees restaurant hebben we de bus terug genomen naar de camping.

Dinsdag 19 februari:
Ook vandaag stond Wellington op het programma. Wederom met de bus er heen, wat ons gisteren goed bevallen was. Stonden we te wachten op de bus bleek dat ik mijn camera vergeten was. Dus snel terug naar de camping en het werd dus de volgende bus. Wat later dan gepland waren we in de stad. Op het programma van vandaag stond een bezoek aan de houten kathedraal van St. Paul. De oude werf van queen Elisabeth. Te vergelijken met de oude Marine werf van Den Helder alleen wat groter, de Cubaanse wijk en eventueel nog Mount Victoria op. Het zat aardig vol en we hebben Mt Victoria niet gehaald. Wellington is een mooie stad waarin oud en nieuw door elkaar staat. In de zestiger en zeventiger jaren zijn er veel oude gebouwen gesloopt en veel nieuwe moderne gebouwen zijn er voor terug gekomen. Deze zouden dan aardbeving shockproof zijn. De mensen hier zeggen dat de vernieuwers meer kapot gemaakt hebben dan dat een aardbeving dat ooit had kunnen doen. De houten kathedraal was mooi om te zien. hij wordt nu niet meer gebruikt en is gelukkig bespaard gebleven onder de vernieuwingsplannen van de plannologen. Ook de werf was mooi om te zien en erg gezellig, kleine museumpjes, veel horeca, diverse sportactiviteiten op maritiem gebied kon er gedaan worden etc. het was er dan ook erg druk. Mijn middag kon niet meer kapot toen bleek dat in de Cubaanse wijk zelfs Grolch bier verkocht werd en wel in de bekende fles met de plop. Dat ging er wel in na uren door de stad te hebben gelopen. Op het einde van de middag weer terug naar de camping. Het was best vermoeiend de afgelopen dagen maar zeer dé moeite waard.