Van Wellington naar New Plymouth

Woensdag 20 februari.
Vandaag zijn we vertrokken uit Wellington. Gister hadden we Cobi gebeld of het uit kwam of we langs konden komen. Cobi is de zus van Cor en Cor is medewerker van het filmhuis. Voor de kerst hebben we Cobi ontmoet en ze nodigde ons uit als we in de buurt waren. Het was heel gezellig en we hebben over haar reis gehoord naar Noorwegen, ze had het fantastisch gehad en het Noorderlicht meerdere keren gezien.
Hierna zijn we opweg gegaan, het was een flink stuk wat we moesten afleggen , zo'n 350 km en het verkeer is hier veel drukker dan op het zuider eiland. Onderweg hebben we nog wat fruit gekocht, lekker. We hebben nog een stuk echte snelweg gehad, je mocht er ook 100 maar toch. Het landschap was wel weer anders, kleine heuvels, het blijft allemaal mooi. Uiteraard zijn we onderweg diverse malen gestopt om foto's te maken, er is tenslotte zoveel te zien. Rond 6 uur kwamen we aan in New Plymouth. Het is een flinke stad en het ligt vlakbij het NP Taranaki. In het midden hiervan is een grote vulkaan die 250 jaar geleden voor het laatst heeft gewerkt. Het is gewoon een mooi gezicht een zo'n punt, het lijkt wel een puist. Hier gaan we vrijdag wandelen.

Donderdag21 februari.
Vandaag hebben we uitgeslapen en lekker rustig aan gedaan, het is tenslotte ook nog vakantie. Na de lunch hebben we via het kust pad dat totaal 10 km lang is, naar de stad gelopen. Hier is het museum Puke Arki, het leek wel het Te Papa in het klein. Wel veel interessante dingen, zoals over vulkanen die in de wereld over honderdduizend jaar geleden. De Mount Taranaki is door die tijd heen een aantal keren als vulkaan uitgebarsten maar ook in elkaar geklapt. Mooi dat ze dat nu allemaal weten na bodem onderzoek. Ook was er veel over de Maori's, best leuk allemaal. Ook hebben ze hier grote mooie parken, we zijn een klein stukje het park ingelopen, rond de 2 meertjes, als Den Helder ook zo'n stadspark krijgt zou het mooi zijn. Er was ook nog een Japanse tuin. Maar die mooie varens die maken het geheel wel af, trouwens die hele nog bomen toch ook wel, het is gewoon mooi. Ondertussen liep het alweer tegen zessen, ondanks de bloemkool die we hadden liggen zijn we toch uiteten gegaan, we hadden een gezellig tentje gezien onderweg. Het was er erg lekker.

Vrijdag 22 februari.
Het weer zag er vanmorgen niet lekker uit, het regende nog niet maar we hebben besloten niet te wandelen op de Mount Teranaki maar te rijden naar het Tongariro NP. Maar voor we hier echt weg konden moesten we een foto maken met het Mangamahoe meer op de voorgrond en de Mount Teranaki op de achtergrond. Helaas was er een wolk aan een kant van de mount en er lag geen sneeuw op de top, we moeten het er mee doen. Hierna hebben we onze weg vervolgd en hebben de "Forgotten World Highway" genomen. Echt, een hele mooie route. Doordat dit geen echte doorgaande weg meer is zie je ook dat dorpjes uitgestorven zijn. Een tank station kom je op deze 150 km lange route niet tegen. In zo'n spookstadje als Whangamomoma waar nog 40 mensen wonen is een hotel en ziet er goed uit. Net daarvoor stond een stier op de weg, Leo heeft er een foto van gemaakt en zei dat ik maar een stukje door moest rijden, maar dat Leo er voorbij wilde liep de stier voor hem uit. Na zo'n 50 meter ging de stier gelukkig de kant in. We hebben het maar even gemeld in het hotel. Het landschap was weer afwisselend en de wegen ook, veel bocht werk en een heuvelachtig landschap met scherpe randen, weet niet goed hoe ik dit moet uitleggen. Ook was er nog een oude tunnel, de brokstukken lagen er nog in. En we gingen door de Tangarakau Gorge, hier was de weg niet geasfalteerd en werd het weer lekker stoffig in de bus. Ook hebben we nog een leuk uitzichtpunt gehad, hierop kon je het Togariro NP al zien met zijn vulkanen. Mooie tocht al duurde het wel wat lang. We waren op tijd op de camping want we hebben een plek. Dat we terug kwamen van het info center stond er op de deur van de camping dat er geen plekken meer waren voor campers. Vanavond hebben we lekker bloemkool gegeten en gekletst met een Amerikaanse die hier rond fiets, was gezellig.

Helaas hadden we op deze camping geen internet, zodoende waren we 3 dagen uit de lucht, maar nu zijn we er weer.
Groeten Leo en Jenny