Taupo

Dinsdag 26 februari
Over vandaag valt weinig te vertellen. Lekker uitgeslapen en heerlijk buiten ontbeten, voor mij een Engels ontbijt helaas zonder worstjes en voor Jenny alleen spek en eieren. Ook de aanloop van brood voorzien. De aanloop bestaat uit een grote zwerm mussen die komt sjirpen om stukjes brood. Een enkeling komt zelfs de campervan binnen. Het is gewoon een leuk gezicht en ook nu laten ze zich al weer horen (6 uur in de namiddag). Wij zijn niet te beroerd om ze wat te voeren. 's Middags zijn we stad in geweest en daar wat rondgelopen. We hadden eigenlijk nergens zin in en hadden al spijt dat we niet op de camping waren gebleven. Gewoon een lekkere dag waarop je weinig doet en niets hoeft is ook wel eens fijn. We waren weer op tijd terug op de camping en genoten van de rust. Het was een heerlijk ontspannen dagje.

Woensdag 27 februari.
Vandaag hebben we de wandelschoenen aangetrokken en heerlijk gewandeld langs de Wairakei rivier op weg naar de Huka Falls. We kwamen langs een warm water bron en dachten dat is leuk voor op de terugweg om daar even van te genieten. Het was wederom een prachtige dag en de route was prachtig en afwisselend om te wandelen. De Huka Falls is eigenlijk geen waterval maar een stroom versnelling. De rivier benauwt zich daar en perst zich door een kloof heen. De waterverplaatsing is 40 kubieke meter per seconde, in liters 40.000, en dat is aardig wat. Na ettelijke foto's te hebben geschoten zijn we weer terug gelopen met de intentie om te poedelen in de warm water bron. Helaas er was net een kano groep aangekomen met allemaal opgeschoten knullen. Dus van lekker ontspannen was geen sprake dus zijn we maar doorgelopen. Vlak voor de camping stond nog een fruit en vlees stalletje waar we nog wat inkopen hebben gedaan. Bij het vlees stalletje verkochten ze home made worstjes en je mocht ze eerst proeven voordat je ze kocht. Ik bleef proeven zo lekker waren ze dus ook hier wat van gekocht.
We waren om 16.00 uur weer terug op de camping want we werden om 17.30 uur opgehaald voor een Maori avond met hangi. Vooraf kregen we nog een rondleiding door de Wairakei Terraces. Dit was een geothermisch wandelpad. Hier werd ook energie opgewekt uit de warmwaterbronnen. Tevens hebben ze kunstmatige terrassen aangelegd die al aardig bedekt waren met sylica, een afzetting van mineralen. Het zag er goed verzorgd uit.
Daarna werden we uitgenodigd om het Maori dorp te bezoeken maar voordat dit zover was gingen er nog aardig wat rituelen aan vooraf. Eerst moest er een "chief" uit onze groep gekozen worden die onze woordvoerder zou zijn naar de bewoners van het dorp. Vervolgens werd verteld hoe we ons dienden te gedragen en wat ons te wachten stond. Toen dit allemaal achter de rug was zijn we richting ingang dorp gelopen. Daar kwam in een keer een Maori krijger uit gestormd die ons uitdaagde met dreigendé gebaren en wilde weten wat onze bedoelingen waren. Nadat een vredessymbool, een varentak, het embleem van NZ, was overhandigd wist hij dat wij met goede bedoelingen kwamen en mochten we het dorp betreden. Daar kregen we een welkoms woord van de chief van het dorp. Daarna moest de "hoki" gegeven worden door onze groep aan alle bewoners van het dorp (8 personen). Een hoki is een begroeting op zijn Maori's. Eerst gaan de neuzen tegen elkaar en dan het voorhoofd. Daarna werd er gezongen en kregen we een rondleiding door het dorp. We kregen een goede impressie hoe het leven vroeger plaats vond in zo een gemeenschap.
We eindigden in het gemeenschapshuis voor de maaltijd en Maori dansen. De maaltijd was een "hangi" . Bij een hangi wordt het vlees ingepakt in palmbladeren en in een kuil gelegd waarin hete kolen liggen. Het vlees wordt daar opgelegd en er wordt water over heen gegoten. Daarna wordt alles afgedekt met aarde en na 3 à 4 uur wordt het opgegraven en is het vlees heerlijk gaar. Ik had dit al eens gezien bij " Ray Mears survival" dus ik wist wat me te wachten stond. Het smaakte goed en zag er allemaal goed verzorgd uit. Tijdens het buffet werd er door de dorpelingen gezongen en gedanst. De avond werd besloten met een "Haka", een krijgshaftige krijgsdans met strijdlustige gelaatsuitdrukkingen waarbij de tongen ver uitgestoken worden en met wijd open gesperde ogen geprobeerd wordt de tegenstander angst aan te jagen. Het was een geslaagde avond en die we zeker niet hadden willen missen.
Groeten Leo en Jenny