Ottensheim-Au-Melk-Krems-Tulln

Zondag 17 juni, door Jenny;
Vanmorgen alles ingepakt en weer aan de fietsen gehangen. Daarna omgelopen naar de Bakkerswinkel om te gaan ontbijten en de sleutel in te leveren. Daarna zijn we op pad gegaan. Op zich is het allemaal niet zo moeilijk, gewoon de Donau volgen. Het eerste stuk hebben we aan de noordzijde gefietst, tot Jochenstein fietsten we gewoon, 22 km lang, in Duitsland.
Uiteraard hebben we nog wel ergens bij een bakker koffie gedronken met zo’n lekker koffie broodje. Hier zat een Australisch stel ook koffie te drinken en die waren op weg naar Budapest. Ze doen het iets anders als wij, lekker hotel en bagage service. Wel bijzonder om dat zo ver van huis te doen. Ze hadden ook nog het plan om te hiken op de Mont Blanc. We hebben gezellig met ze gekletst.
Het fietste lekker, mooi fietspad en een smalle vallei, jammer genoeg wel een heel stuk langs de weg. We waren zeker niet de enige die onderweg waren, je ziet ook gezinnen met jonge kinderen die een dagje zijn fietsen.
Opeens stond er een bord dat het fietspad gesperd was en dat we de Donau taxi konden nemen. Nu hadden we al wel een paar pontjes gezien, maar de route was aan de noord zijde dus waarom oversteken. Maar nu zijn we toch terug gegaan naar zo’n pontje om aan de andere kant te fietsen.
We hadden al geluncht dat er een dame langs fietste die vertelde dat ze het zo leuk vond NL-erg te zien fietsten hier. Zelf is ze ook NL-er maar door de liefde in Oostenrijk gaan wonen. Gezellig gekletst over waarheen en de volgende camping. Ze vertelde dat er een mooie camping net voor Aschach was, zelf woonde ze in het dorp. Leo vroeg nog of ze dat zeker wist want 8 km voor het dorp was er een camping en dat er in het dorp nog een zou zijn, dat stond niet in het boekje van 2009. Het zou natuurlijk best leuk zijn om ‘s avonds nog even een wandelingetje door het dorp te maken. Onze wegen scheiden zich, zij fietste hard verder, en we kwamen langs onze geplande camping. Wij door gefietst naar Aschach, nou niks hè, helemaal geen camping. Terug fietsen was geen optie, volgende camping over 15 km.
Lekker doorgefietst, alleen toen kwamen er allemaal pluisjes uit een boomsoort waarvan er veel stonden. Blij dat we beide geen hooikoorts hebben maar het was niet fijn zo te fietsen. Op sommige plekken was het net of het gesneeuwd had. Maar goed, we hebben het doorstaan.
De volgende camping konden we nergens vinden, moest er echt zijn, maar stond niet aangegeven. Aan de overkant in Ottenheim moest er ook een zijn, nog even gegoogled en ja, dat klopte. Met de pont over en de camping gevonden.
Bij de ingang stond dat je zelf een plaatsje mocht zoeken en op zondag om 19.00 uur inschrijven. Voor de rest stelt de camping niet veel voor. Al sprak een meneer ons aan die vertelde dat hij hier al 25 jaar staat. Volgens mij heeft hij geen grote veranderingen hier mee gemaakt. Vandaag wel 88 km gefietst, effe meer dan gepland, morgen een korte dag. Morgen verder.

Maandag 18 juni, door Jenny;
Vanmorgen op gewone tijd vertrokken van de camping op weg naar Linz. Als je in de buurt van een grotere stad komt lijkt het wel of het fietspad meestal langs de grote weg loopt. Beetje saai dus. Bij Linz moesten we de brug over en kwamen al vrij snel op een plein met terrasjes. Fiets geparkeerd en een koffie besteld. Leo vond de stad niet alles maar ik wilde wel even een rondje lopen. We hebben een klein rondje gelopen. Linz heeft ook een Dom, maar met 1 toren. Veel winkels, ook kleinere met kunstzinnige spulletjes, erg leuk.
Na het rondje fietsten we langs de Donau, er was wat wind op komen zetten maar die hadden we van achter en van opzij. Er was ook veel industrie, het was een beetje eentonig en saai. De lucht was erg grijs en we kregen ook een buitje, niet heel heftig, hoor, we hebben niet eens onze jassen aangedaan.
Leo had gelezen over het oudste stadje van Oostenrijk, Steyregg, met een slot uit 1448. We zijn gaan kijken, het slot was er en dat was het dan. Het viel tegen. Hierna zijn we doorgefietst naar Au, mooi plekje op de camping gevonden waar we de tent opgezet hebben. In plaats van koken zijn we in een Gasthaus gaan eten, het was erg lekker.
Er had zich ook een groep schoolkinderen geïnstalleerd, een Fransman vond die jonge lui wat irritant, hij wilde slapen maar tentjes zijn nogal gehorig. Morgen weer verder. Vandaag hebben we 48 km gefietst.

Dinsdag 19 juni, door Leo;
Vandaag om 08.30 uur vertrokken op weg naar Melk. Een afstand van 80 km. Onze Fransman was om 06.00 uur vertrokken en de groep Tsjechischeschoolkinderen waren vlak voor ons vertrokken. Onderweg zouden we ze nog een paar keer tegenkomen. Er bleek ook een Nederlandse jongen tussen te zitten. Zijn vader was Nederlander en zijn moeder Tsjechische en hij zat in Praag op school. De route was afwisselender dan gisteren en dat maakt het fietsen ook gezelliger. Na 16 km fietsen kwamen we vlak langs een dorpje Mitttelkirchen en wij weken van de route af om daar een cappuccino met kuchen te scoren maar helaas. Dit is een verschil met Duitsland omdat daar in elk klein dorp wel een bakkerij is. Wel wat boodschappen voor de lunch gedaan en maar doorgefietst tot we ergens een leuk plekje zagen om een koffie uit de thermosfles te pakken. De dorpjes die we hier tegen kwamen waren omringd door een dijk. In 2002 is de Donau behoorlijk buiten zijn oevers getreden waardoor hele gebieden last hadden van wateroverlast en onder water stonden.
Ondertussen kwamen we we weer genoeg mensen tegen die we in de loop van de dag ook weer terug zouden zien. M.a.w we zijn niet de enigen die op weg zijn naar Wenen. Ondertussen vlogen de kilometers onder onze fietsen vandaag, dit komt vooral omdat de fietspaden grandioos zijn. Mooi strak asfalt wat het heerlijk maakt om op te fietsen. We halen met gemak snelheden van 24 km per uur. Het scheelde wel dat we wind in de rug hadden. Vlak bij Grein hadden we de keuze dat we de linker of rechter oever zouden nemen om te fietsen en omdat we toch al aan de linkerzijde zaten was onze keus snel gemaakt. Na een kleine 2 km kwamen we de groep Tsjechen tegen die ons adviseerden om rechtsomkeer te maken en de andere kant te nemen omdat het fietspad ophield en je over de openbare weg zou moeten gaan fietsen. Na onze eerdere ervaring om te fietsen op de openbare weg zijn we dus omgekeerd en via de brug over gestoken naar de andere oever.
Na de lunch passeerden we Ybbs en wisten we dat we aan het laatste traject richting Wenen gingen beginnen. Ondertussen werd het wel steeds warmer en na het stadje Pochlarn, een van de Nibelungenstadjes, kwam het einde van de route van vandaag in zicht. Melk, hier zouden we 2 dagen blijven. Maar alle twee hadden we hetzelfde gevoel, dit word het niet. Op camping had geen plekje schaduw en we werden overrompeld door muggen. Na besproken te hebben wat te doen hebben we besloten om maar een nacht te blijven en morgen te fietsen naar Krems. Een afstand van 40 km hierdoor hoefden we geen 90 km te fietsen naar Tulln en deelden we die afstand in 2 delen.
S’ middags wel Melk bezocht en naar het Benedictijnen klooster geweest wat dateerde uit 1089. Ook komt het klooster voor in een boek van Umberto Eco, “ In de naam van de roos”. Ook hier was het weer frappant om te zien. De Jacobsroute liep door het stadje heen en was aangegeven met blauwe stenen op de weg.
Bij terugkeer van ons bezoek aan het Stadje heeft Jenny lekker gekookt en zijn we op tijd in de tent gaan liggen waar de muggen niet in konden komen. Tot morgen.
Groet Jenny en Leo.

Woensdag, 20 juni, door Jenny;
We waren om kwart over 8 weer klaar om te vertrekken. We fietsten aan de zuidkant van de Donau. Op een gegeven moment hadden we best trek in koffie maar alle dorpjes waar wij doorheen kwamen zagen we geen terrasje of bakker. Aan de overkant waren wel heel veel hotelletjes met terras, leek het. Uiteindelijk kwamen we in een dorpje waar een bordje een winkeltje aangaf, alleen, een hele klim omhoog. Helaas hadden ze geen koffie, flesje cola genomen en een donut. Op het pleintje voor het winkeltje was wel een terras waar we lekker zijn gaan zitten. Bijzonder dat dit soort kleine winkels met van alles aan eetwaren nog bestaan.
Hierna weer verder gefietst. Het leek wel de Betuwe. Veel fruitbomen en vooral abrikozen, blijkbaar zijn die nu rijp. Ze worden los verkocht, als jam, als sap en als likeur. Hier beginnen ook de druivenranken. Ben benieuwd naar de Oostenrijkse wijn, dat komen we vast nog wel tegen.
Dat we bij Rossatz kwamen was er een camping met terras, hier konden we eindelijk aan de echte cappuccino met apfelstrudel. De mussen waren wat brutaal en kwamen gewoon aan tafel een hapje mee eten.
Hierna was het nog een klein stukje, 10 km. De camping hadden we snel gevonden, de receptie was pas om 16.30 uur open maar gelukkig liep er een meneer rond die iedereen een plekje toe wees. Er was een speciaal tenten veldje, helaas zonder picknicktafels. Een mooi plekje uitgekozen bij een boom zodat we veel schaduw hadden. Hier hebben we nog lekker gezeten. Om half 5 heb ik ons ingeboekt, ondertussen was er een Australisch gezin op de tandem aangekomen waar Leo mee zat te praten dat ik terug kwam. Zij waren in Tours aan de Loire begonnen en hadden als eindpunt Wenen. Na het bekijken van het dorp Krems hebben we boodschappen gedaan, het avondeten werd een lekkere salade. Glaasje wijn erbij, helemaal lekker.
‘S avonds nog gezellig met de Australiërs gepraat, voor dat de kinderen er waren hebben ze ook zo’n tocht gefietst en nu wilde ze het met de kinderen (8 en 11). Heel bijzonder.
Morgen verder.

Donderdag 21 juni, door Jenny;
Dat wij de tent uitkwamen was de Australische familie al aan het inpakken. Het zonnetje scheen al behoorlijk en dat zij om 8 uur weggingen was het al 25 graden. Een half uurtje later waren wij ook ingepakt. Na 2 keer verkeerd gefietst te zijn, steeds een doodlopende weg, zaten we op de brug over de Donau. Dat was niet helemaal de bedoeling maar de juiste weg aan de noord kant konden we niet zo snel vinden. Maar goed, zo komen we ook wel op de juiste plek. Het leuke aan deze tocht is dat je soms even praat met mensen onderweg en dat je ze soms weer tegen komt. Vandaag kwamen we de 2 NL dames tegen. Ze reageerden op onze vlag. Dat we een terras tegen kwamen om koffie te drinken kwamen de dames daar ook een bakkie doen. De ene dame vertelde dat haar man van 85 nog steeds tochten maakt met de fiets en een tentje maar dat zij dat tentje niet meer ziet zitten. Haar man traint nu voor de 4 daagse van Nijmegen. Nu is ze met een vriendin met de trein en fiets naar Wenen gegaan en fietsen ze naar Passau en weer terug naar Wenen. Ondertussen boeken ze voor iedere nacht een kamer. Er leuk praatje gehad, wie weet zien we hen ook weer in Wenen.
De fietsroute ging vandaag niet alleen maar langs de Donau. Soms gaat de route ook door het bos of dat je denkt “gaan we wel goed?”, maar dan is er weer een zijrivier waar een brug over gaat en komen we gelukkig toch weer aan de Donau uit.
Lekker doorgefietst naar Tulln waar we een hotelletje hebben, een echte dit keer. Mooie kamer, heerlijk, gelijk lekker gedoucht want het is toch warm op de fiets. Straks even het dorp verkennen en wie weet zien we de Australiërs nog. Straks verder.
We hebben rond gelopen door het dorp, een foto gemaakt van het beeld van Nibelungen, maar wat was het warm. We hebben snel een terrasje gezocht en wat gedronken en daarna terug naar het hotel. We hebben al wel gezien dat het weer morgen anders wordt. We zullen wel zien. Lekker gegeten, sushi. Ja John, we wilden eigenlijk gegrilde kip met friet maar dat konden we ook niet vinden;-)
Morgen het laatste stukje fietsen naar de camping vlak voor Wenen en dan zit onze tocht er op. We laten jullie nog weten hoe Wenen wordt. Tot het volgende verslag, groeten Leo en Jenny.